اینجا آسمان از دل من تیره تر است روزگارم ابریست من اگر تنهایم یاد تو با من هست مهربانم روزگارم ابریست کاش اینبار جای خورشید تو آفتاب شوی       هرگزم نقش تو از لوح دل وجان نرود                          هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود   هرکه خواهد که چو حافظ نشود سرگردان                         دل به خوبان ندهد وز پی اینان نرود

اینجا آسمان از دل من تیره تر است

روزگارم ابریست

من اگر تنهایم

یاد تو با من هست

مهربانم روزگارم ابریست

کاش اینبار جای خورشید تو آفتاب شوی

 

 

 

هرگزم نقش تو از لوح دل وجان نرود

هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود

 

هرکه خواهد که چو حافظ نشود سرگردان

دل به خوبان ندهد وز پی اینان نرود

خوشا بحال گیاهان که عاشق نورند

ودست منبسط نور روی شانه ی آنهاست

نه وصل ممکن نیست

همیشه فاصله ای هست

دچار باید بود

وگرنه حیرت میان دو حرف

حرام خواهد شد.

وعشق

صدای فاصله هاست

صدای فاصله هایی که

غرق ابهامند

نه ،

صدای فاصله هایی مثل نقره تمیزند

وبا شنیدن یک هیچ می شوندکدر